หนูน้อยจงจำ คำควบกล้ำไทย

คำควบกล้ำ

      คำควบกล้ำ ( อักษรควบ ) หมายถึง พยัญชนะสองตัวเขียนเรียงกันอยู่ต้นพยางค์ และใช้สระเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงกล้ำเป็นพยางค์เดียวกัน
เสียงวรรณยุกต์ของพยางค์นั้นจะผันเป็นไปตามเสียงพยัญชนะตัวหน้า

คำควบกล้ำ ( อักษรควบ ) มี 2 ชนิด คือ

คำควบแท้   ได้แก่ พยัญชนะ ร ล ว ควบกับพยัญชนะตัวหน้า ประสมสระตัวเดียวกัน เวลาอ่านออกเสียงพยัญชนะทั้งสองตัวพร้อมกัน เช่น

         พยัญชนะต้นควบกับ ร ได้แก่ ครู เพราะ ครัว กรน ปรวนแปร ขรุขระ พระ ตรง ครั้ง กราบ โปรด ปรักปรำ ครื้นเครง เคร่งครัด ครอบ ปรอย กรอง

คำที่มี ร เป็นคำควบกล้ำ              คำควบกล้ำคือ คำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกัน               มี   กร-   ขร-   คร-   ตร-   ปร-  พร-     เช่น เต่ากระ มะกรูด ปลากราย กราบพระ ครีบปลา หอยแครง พริก เครื่องบิน แปรงฟัน เสือโคร่ง ตัวอย่างประโยค ข้อควรจำ 1. คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี  ร  รวมอยู่ในพยัญชนะต้น            เช่น         กราบ    สะกดว่า     กร + อา + บ     อ่านว่า      กราบ                          แปรง    สะกดว่า     ปร + แอ + ง     อ่านว่า      แปรง 2. เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น           เช่น         กราบ    สะกดว่า     กร + อา + บ     อ่านว่า      กราบ                          แปรง    สะกดว่า     ปร + แอ + ง     อ่านว่า      แปรง  3. ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ           เช่น        หรอก    สะกดว่า     หร + ออ + ก     อ่านว่า      หรอก

        

            พยัญชนะต้นควบกับ ล ได้แก่ เปล่า ปลีก คลาน คลุก เคล้า เปลี่ยนแปลง กลบ กลม เพลิดเพลิน เกลี้ยกล่อม เกลียวคลื่น คล่องแคล่ว เกล้า

คำที่มี ล เป็นคำควบกล้ำ              คำควบกล้ำคือ คำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกัน มี   กล-   ขล-   คล-   ปล-  พล-     เช่น กลาง ขลุ่ย กล้องส่อง เปลวไฟ ลำคลอง หัวปลี พลอย แปลงผัก เกล็ดปลา ตีกลอง ตัวอย่างประโยค ข้อควรจำ 1. คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี  ล  รวมอยู่ในพยัญชนะต้น           เช่น       กลาง    สะกดว่า    กล + อา + ง     อ่านว่า      กลาง                        แปลง   สะกดว่า     ปล + แอ + ง    อ่านว่า      แปลง 2. เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น           เช่น       ตลาด   สะกดว่า     ตล + อา + ด     อ่านว่า     ตะ - หลาด                        ตลก     สะกดว่า     ตล + โอะ + ก   อ่านว่า     ตะ - หลก 3. ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ           เช่น       หลอก   สะกดว่า    หล + ออ + ก     อ่านว่า      หลอก                        หลับ     สะกดว่า    หล + อะ + บ      อ่านว่า      หลับ

         

              พยัญชนะต้นควบกับ ว ได้แก่ กวาด ขวาน ควาย ขวิด แคว่งคว้าง แขวน ขวนขวาย คว่ำ ควาญ แกว่งไกว ความ แคว้น ขวัญ ควัน

คำที่มี ว เป็นคำควบกล้ำ              คำควบกล้ำคือ คำที่อ่านออกเสียงพยัญชนะต้น ทั้งสองตัวหน้า เป็นเสียงกล้ำพร้อมกัน มี   กว-   ขว-   คว-     เช่น แตงกวา ไม้แขวนเสื้อ ขวาน ควัน กวาง นอนคว่ำ ไขว่ห้าง สูงกว่า ควาย ไม้กวาด ตัวอย่างประโยค ข้อควรจำ 1. คำควบกล้ำเวลาสะกดต้องมีพยัญชนะต้นสองตัว โดยจะมี  ร  รวมอยู่ในพยัญชนะต้น         เช่น        ควาย    สะกดว่า    คว + อา + ย     อ่านว่า      ควาย                     แขวน    สะกดว่า    ขว + แอ + น    อ่านว่า      แขวน 2. เมื่อมีพยัญชนะต้นสองตัวแล้วแต่ต้องไม่อ่านออกเสียง อะ กึ่งเสียงที่พยัญชนะต้น         เช่น        สวาย    สะกดว่า     สว + อา + ย      อ่านว่า      สวาย                  สว่าง    สะกดว่า     สว + อา + ง+ ่    อ่านว่า      สว่าง  3. ต้องไม่ใช่คำที่มี ห นำ         เช่น      แหวน    สะกดว่า    หว + แอ+ น     อ่านว่า      กราบ 4. ระวังคำที่มีสระ อัว เพราะจะไม่ใช่คำที่มี ว ควบกล้ำ         เช่น         สวย      สะกดว่า      ส + อัว + ย      อ่านว่า      สวย                       ควร      สะกดว่า      ค + อัว + ร     อ่านว่า       ควร

คำควบไม่แท้ ได้แก่ พยัญชนะ ร ควบกับพยัญชนะตัวหน้าประสมสระตัวเดียวกัน เวลาอ่านไม่ออกเสียง ร ออกเสียงเฉพาะตัวหน้าหรือมิฉะนั้นก็ออกเสียง เป็นเสียงอื่นไป

         คำควบไม่แท้ที่ออกเสียงเฉพาะพยัญชนะตัวหน้า ได้แก่พยัญชนะ จ ซ ศ ส ควบกับ ร เช่น จริง ไซร้ เศร้า ศรี ศรัทธา สร้าง เสริม สร้อย สระ สรง สร่าง

          คำควบไม่แท้ ท ควบกับ ร แล้วออกเสียงกลายเป็น ซ ได้แก่ ทรง ทราบ ทราม ทราย แทรก ทรุด โทรม มัทรี อินทรี นนทรี พุทรา